Welkom op deze vierde aflevering van de Business Dad! ‘Een specialleke’ deze keer, want niemand minder dan mijn dochter Amy, beter bekend als FastForwardAmy legde me het vuur aan de schenen. Over mezelf vertellen is een beetje out of my comfort zone, want boeien mijn verhalen van na WOI jou als luisteraar/lezer wel? Ik weet het niet (maar ik moest), so here it goes!
Voor we van wal steken, wil ik jou graag nog iets cadeau doen: mijn 100 weken planner om jouw project op 2 jaar tijd te visualiseren én te realiseren. De downloadlink voor de printable vind je onderaan het artikel. Een op het eerste zicht heel eenvoudige tool maar heel krachtig in gebruik, je krijgt meteen heel wat extra focus.
Nog een korte disclaimer: Don’t let Amy’s ‘u’ fool you. Wij hebben onze kinderen geleerd om ons aan te spreken met ‘u’. Dat is een gewoonte en is zeker geen een teken van afstandelijkheid of oubolligheid, want we hebben met ieder van onze 4 kinderen een hele hechte, warme band.
De podcasts zijn vrij coachend van aard: u deelt heel veel informatieve waarde. Vanwaar komt die voorliefde?
Dat is pure passie. In een vorig leven was ik jarenlang principal trainer voor Dale Carnegie. Ik heb duizenden mensen getraind en gecoacht. En ik deed dat heel graag en ik merk dat ik dat nog steeds graag doe. Niet omdat ik denk dat ik alle wijsheid in pacht heb, want dat is allerminst het geval. Maar ik spoor mensen graag aan om tot actie over te gaan. Zowel vanuit mijn professionele achtergrond als vanuit mijn persoonlijk leven en mijn eigen ervaringen. Ik deel vanuit mijn meevallers, maar ook vanuit de tegenvallers die ik heb gekend en de stommiteiten die ik heb uitgehaald.
Even terug naar het begin dan: hoe bent u ooit begonnen als ondernemer?
Goh, ik zag niet meteen een andere optie. Mijn jeugd was vrij tumultueus. De relatie met mijn ouders was geen walk in the park. En van op de ene dag op de andere belandde ik op m’n eigen benen. Ik wilde altijd al dingen maken, ontdekken, creëren, iets bedenken. It just happened. Zo won ik bijvoorbeeld lang geleden een prijs op het uitvinderssalon. Ik had een elektronisch kastje voor opleggers ontwikkeld waardoor hun lichten goed werkten. En ook een sterk magnetisch bord om hun nummerplaten op hun plek te houden. Dat had toen weinig commerciële impact allemaal, maar heb er wel leuke herinneringen aan overgehouden.
Vele jaren daarna zijn mijn toenmalig team en ik toen gestart met educatieve video’s voor de jonge en aanstaande moeder en later ook met de online Wezooz Academy. Ik denk dat mijn sterkte ligt in het omzetten van ideeën naar de praktijk. Waar ik minder goed in was vroeger? Het inschatten van het commercieel potentieel ervan. Zo kwamen we met sommige projecten te vroeg op de markt, waardoor de wereld er nog niet klaar voor was. Dus ja, ik heb misschien wel iets van een uitvinder, dan vooral een die in het begin zeker ook veel te weinig belang hechtte aan een goede administratie, een goede onderbouwing van de organisatiestructuur, enz.
Hoe was u als student?
Ik was als jongere geen goede student, daar heb ik ook nooit een geheim van gemaakt. Ik zei vaak dat jullie op één rapport meer punten haalden dan dat ik op al mijn rapporten samen. Ik ging naar school voor mijn vrienden en op de dag van het examen wist ik soms letterlijk niet voor welk vak ik daar stond. Long story short: geen hoogvlieger toen.
Maar ik heb wel veel geleerd ná mijn studietijd. Trouwens, volgens mij schort er iets aan het schoolsysteem an sich: er wordt aan iedereen op dezelfde manier lesgegeven en er worden van iedereen dezelfde resultaten verwacht. Dat klopt niet. Dat zag ik bij jullie, Timothy, Matthew, Amy en Lawrence, ook: jullie motivatie verschrompelde omdat de leerstof vaak zo saai werd gegeven.
Dus, als ik het goed begrijp, hebt u zelf niet verder gestudeerd?
Jawel, ik heb na mijn humaniora autotechnieken gestudeerd in Schaarbeek. Leuk, maar best wel moeilijk en er kwam veel wiskunde aan te pas. Ik ben in sé niet wiskundig, maar dat stuk deed ik wel graag. Daarna ben ik voor mezelf begonnen en dan met wat omwegen bij Dale Carnegie terechtgekomen. Daar heb ik echt veel bijgeleerd.
Wat hebt u daar dan uit meegenomen?
Dat was een doorgedreven opleiding om vaardigheden op te bouwen om mensen te coachen. Een lang en intens traject. Daarom vind ik het zo jammer dat het woord ‘coach’ vandaag zo licht wordt gebruikt. Bijna iedereen noemt zich coach. En zo gaat in mijn ogen de essentie van het woord toch een beetje verloren.
Wij gaven trainingen aan managers. Wij moesten dan ook goed begrijpen waar die mensen mee bezig waren om ons zo goed mogelijk in te leven en te coachen. Die opleiding had daarom ook een stuk overlap met een MBA. De interactie met die deelnemers zelf was eye-opening voor mij. Dat is iets wat ik enorm belangrijk vind trouwens: blijven leren, of het nu een vaardigheid is, een nieuwe taal of een sport. Het leven stopt als je stopt met leren.
U stond er niet om te springen dat ik ging verder studeren, hé?
Goh, jawel. Ik wou gewoon dat je gelukkig zou zijn met wat je deed én dat je er succesvol in zou worden. Ik heb zelf gewoon geen hoge pet op van het onderwijs hier in België. Hoewel we blijkbaar bij de besten ter wereld horen. Wel, dan vind ik dat het heel erg is gesteld met de wereld op dat vlak. Mijn excuses als je het daar niet mee eens bent.
Ik geloof wel dat universitaire studies je analytisch denkvermogen op een positieve manier kunnen vormen en je ook leren om veel complexe leerstof op korte tijd te verwerken. Dat herken ik ook bij jou en hoe je je succesvolle business runt.
Vindt u het lastig dat u niet verder hebt gestudeerd?
Nee, niet echt, you don’t judge a book by its cover hé. Je kunt mensen beoordelen op wat ze bereiken of op de moeite die ze doen om iets te bereiken, maar niet per se op of ze gestudeerd hebben of niet. We kennen allemaal wel mensen die schitterende studenten waren of zijn, maar die bijvoorbeeld slechte social skills hebben en die daardoor een geïsoleerd leven leiden.
Ik vind een diploma an sich geen maatstaf voor succes. Dat bepaalt jouw waarde in mijn ogen niet, net zoals jouw geslacht, leeftijd, huidskleur of seksuele geaardheid dat ook niet bepalen.
Wat vindt u een van de belangrijkste vaardigheden die iemand in het leven kan hebben?
Ik kan er niet maar eentje kiezen. Communicatieve vaardigheden in het algemeen spelen een grote rol, zoals luisteren om te leren bijvoorbeeld. Een belangrijke attitude vind ik dan weer jezelf beheersen. Tegen jezelf kunnen zeggen “chill” en te kijken wat je uit iets kunt leren en hoe je het beste met een situatie omgaat. “Walk the talk” is nog een belangrijke: ik vind dat ik ‘moet’ toepassen wat ik in de podcasts vertel en wat ik op Instagram deel. Bon, een lang antwoord om te zeggen dat ik het eigenlijk niet weet.
Welke persoonlijkheid kwam er naar voren uit uw DISC-test?
In stresssituaties is mijn gedrag overwegend dat van een driver: iemand die uitdagingen ziet en graag problemen oplost. Zo was er ooit een kind aan het verdrinken, terwijl er mensen op stonden te kijken. Ik was diegene die in het water sprong om dat kind te redden, die iets deed. Maar anderzijds is een driver ook iemand die misschien te graag het voortouw neemt. Ik ben soms te voortvarend en neem daardoor misschien te snel beslissingen. Dat probeer ik nu wel wat te temperen. Dat ‘walk the talk’-principe helpt me daar ook echt wel bij. Ik leer m’n eigen gedrag bijsturen.
We hebben het nu over self-awareness en self-development, thema’s die in de podcasts duidelijk naar voren komen. Maar vroeger was self-development geen kwestie van YouTube openen, toch? Dat was toch veel moeilijker om mee te starten?
Het klinkt alsof we ’t hebben over de tijd voor WOI, maar het klopt wat je zegt. Toen ik begon met die educatieve video’s, was het technisch gezien een hele uitdaging om überhaupt een video online te krijgen. Er wás toen geen YouTube. Er wáren geen Ted Talks. Ik leerde zelf bij door veel boeken te kopen en dan nog zoveel mogelijk boeken op cassette – de voorloper van de iPod eigenlijk.
Tien à twintig jaar geleden was er dus veel minder informatie beschikbaar dan nu. Elon Musk was bijvoorbeeld een belabberd student en heeft op school nooit iets geleerd over ruimtevaart, maar is vandaag wel een invloedrijk visionair dankzij alle info die hij -naar eigen zeggen- op het internet vond, door boeken te lezen, noem maar op. Vandaag kan dat.
De uitdaging? Het aanbod is zó groot, dat het voor mensen moeilijk wordt om te bepalen wat goed of niet goed is. Iedereen kan zomaar een podcast opstarten en doen alsof hij een expert is (just kidding). En dat probeer ik in de Business Dad podcasts net níét te doen. Ik wil de echtheid naar voren brengen, real and raw, de goeie en de minder goeie dingen. Ik heb niet altijd gelijk, verre van, ik wil ook niet alles wetenschappelijk onderbouwen… Ik deel gewoon wat ik denk dat ik moet delen en laat het aan de luisteraars over wat zij ermee doen.
Naast de podcast hebt u ook uw Instagramaccount Business Dad. Hoe is die ervaring tot nu toe?
Ik ben er nu zo’n 3 maanden mee bezig. Inhoudelijk is het niet zo moeilijk. Ik deel wat er in me opkomt. Ik voel ook redelijk goed aan wat er leeft bij de mensen en speel daarop in. Maar ik worstel wél nog wat met de technische kant ervan: het plaatsen en het ontwerpen van de posts in Canva, dat is niet mijn ding. Maar ik leer bij en steek sowieso mijn ziel in elke post. En vooral – dat heb ik van jou geleerd –: ik probeer consistent te zijn en elke dag vol overtuiging iets waardevols te delen.
Dat is een van de dingen die ik aan u bewonder: die diepe, grondige voorbereiding telkens. Ik zou misschien komen aanzetten met een half blad en 5 kernwoorden, maar u niet.
Terwijl ik sommige dingen toch uitstel naar het laatste nippertje hoor. Er is een duiveltje in mij dat zegt: “You can wing it”. En dat is natuurlijk niet zo. Maar, ik zou achteraf nooit willen beseffen dat ik niet alles heb gedaan om er een succes van te maken. De minicursussen die we aan het maken zijn, bijvoorbeeld, die bereid ik echt tot in de puntjes voor. Ik wil écht dat mensen daar iets aan hebben en dat ze voelen dat die inhoud impact heeft op hun leven. Dat wing je niet hé.
Te laat komen, nog zoiets waar we allebei een hekel aan hebben. Door dat duiveltje in mij was ik hier vandaag 4 minuten te laat. Volledig mijn eigen schuld, maar dat neemt niet weg dat ik dat niet leuk vind. Dat is een kwestie van respect in mijn ogen. By the way, als je te laat komt, zeg dan niet: “Sorry dat ik te laat ben.” Maar zeg: “Bedankt voor uw geduld.” Dat klinkt stom, maar zo reframe je wel de sfeer van het verdere gesprek.
Vindt u dat u in dit gesprek een andere kant hebt kunnen laten zien?
Ik weet het niet. Ik weet ook écht niet of mensen dit interessant vinden. Ik voel een eagerness om dingen te delen waar mensen iets aan hebben. En wat hebben ze eraan om te weten dat ik een elektronisch kastje voor opleggers heb uitgevonden?
Dit is nu de 4de aflevering. Ik hoop dat mensen nu ook de volgende afleveringen gaan beluisteren hé. Daar worden écht nuttige dingen in gedeeld en dat is hét doel van de Business Dad podcasts natuurlijk. We steken hier met een heel team veel passie en energie in. Dat kunnen we natuurlijk alleen maar blijven doen als we merken dat dat zin heeft.
Dit is trouwens geen smeekbede voor likes of shares maar als je de content nuttig en/of zinvol vindt? Deel dat dan met ons of met anderen. Enkel zo kunnen we daar met hart en ziel voor blijven gaan. Kunnen we vol passie impact voor jou blijven creëren.
Net omdat je de podcast beluistert, bekijkt of leest, hebben we een cadeautje voor jou: de 100 weken planner. Daarmee kun je de planning van je project visualiseren en kracht bijzetten. Download hem nu via www.businessdad.be/100weken
Doe dat goed!