Ik hoor mensen het vaak genoeg zeggen: “Ondernemen is niet makkelijk”. En dan kijken ze naar FastForwardAmy, mijn dochter, en denken ze dat bij haar alles vanzelf gaat. Niets is minder waar. Daarom heb ik haar uitgenodigd om het vandaag eens te hebben over haar grootste uitdagingen, lessen, successen en struggles. Hopelijk inspireert het jou en pik je dingen op die jou ook succesvoller maken!
Het klopt dat je succes niet vanzelf komt he? De enige plek waar ‘succes’ voor ‘werken’ komt, is volgens mij in het woordenboek.
Zeker! Al krijgen mensen soms het tegenovergestelde beeld door wat je allemaal op sociale media post. Vooral tijdens een lancering bijvoorbeeld. Dan krijg je soms het gevoel dat je een picture perfect beeld moet scheppen. Zeker voor een businesscoach is het vaak taboe om te laten zien dat er ook weken zijn waarin ik elke dag om 6 uur opsta. Terwijl dat perfect oké is.
Elke ondernemer weet dat er soms late avonden, vroege ochtenden of slapeloze nachten bij komen kijken. Tijdens die laatste lancering heb ik besloten om nog opener te zijn over beide kanten. Het is niet zwart of wit, zoals onze maatschappij van extremen ons soms doet denken. Het is grijs.
De sleutel is het geloof in jezelf
Wat is de grootste les die je de afgelopen jaren als businesscoach, als FastForwardAmy en als co-founder van Alfavrouwen hebt geleerd op het vlak van mindset en positieve ingesteldheid?
Iets dat ik van mijn coachees heb geleerd. Datgene wat hele succesvolle coachees van de middenmoot onderscheidt, namelijk het geloof in jezelf. Dat krijgen we als kind jammer genoeg niet aangeleerd. We mogen geen fouten maken, moeten braaf en stil zijn en binnen de lijntjes kleuren. Terwijl je als ondernemer soms het tegenovergestelde nodig hebt en regels moet breken om je visie uit te dragen. Dat is niet gemakkelijk.
Twee jaar geleden had ik zo’n cruciaal moment. Ik had een fantastische week van €200.000 in sales met een hoge winstmarge en had net het compromis getekend van mijn droomhuis. Ik voelde me on top of the world, tot ik van de bank dit te horen kreeg: “Voor een jonge vrouw van jouw leeftijd vinden we dit te hoog gegrepen.” Ik was verbouwereerd en stelde voor om al de helft van het bedrag te leggen en een kleinere lening aan te gaan, maar het antwoord bleef ‘nee’.
Op dat moment begon ik aan mezelf te twijfelen: misschien ben ik toch niet zo goed bezig? Misschien hebben ze gelijk en zijn m’n cijfers toch niet zo goed? Als je dan geen omgeving hebt die je steunt, zoals een Business Dad of Jessica aan m’n zijde, die je op het hart drukken dat je wél goed bezig bent, dan is het enorm moeilijk om jezelf weer te kalibreren.
Accepteer het worstcasescenario
We zitten hier nu in dat huis. Het is dus gelukt. Hoe heb je dat aangepakt?
Ik heb met u en Jess gebabbeld en heb een oefening gedaan die ik al heel lang doe: het worstcasescenario aanvaarden. Ik heb me afgevraagd wat het ergste was dat er kon gebeuren. In mijn geval was dat €100.000 verliezen. Ik heb me daarbij neergelegd en heb er alles aan gedaan om het nodige geld te verdienen om het huis helemaal zelf te kopen. Dat is me gelukt, op 2 maanden tijd. In tegenstelling tot wat iedereen denkt, hoef je om te ondernemen niet slim te zijn, je moet wel keihard in jezelf geloven.
Het onvermijdelijke aanvaarden, dat is ook één van de principes die je in de Business Dad-stresstips (www.businessdad.be/10stresstips) terugvindt. Pas als dat je lukt, heb je weer energie vrij om naar oplossingen te zoeken.
Die focus op het geloof in mezelf en m’n mindset probeer ik in m’n business ook zoveel mogelijk te behouden, door andere taken zoals customer service te delegeren aan m’n team. Door de jaren heen heb ik het lawaai leren elimineren door de juiste mensen op de juiste plaats te zetten.
Leef volgens het Fuck Yes-concept
Je hebt de juiste mensen naar je toegetrokken en anderen losgelaten. Heb je je, zoals ik het graag uitdruk, nu meer omringd met bruistabletten dan met zuigtabletten?
Absoluut. Zeker in mijn support-systeem zoals vrienden, familie en mijn team. Als je in je team of in je relatie iemand hebt die constant ligt te huffen en puffen, dan gaat daar veel kostbare energie naartoe. Je hebt net mensen nodig die in jou geloven op de momenten waarop je het zelf niet ziet.
Heb je die keuze bewust gemaakt, je omringen met energiegevers?
Ja, ik ben enorm hard bezig met het Fuck Yes-principe. Daar ben ik nu ook een boek over aan het schrijven. De eerste persoon die ik vast in dienst nam, was Laura. En zij belichaamde die ingesteldheid helemaal. Ze is het niet altijd met me eens en durft dat ook te zeggen. Dat heb ik nodig, als ik wil blijven groeien.
De andere leden in mijn team delen dat Fuck Yes-principe ook. We hebben allemaal dezelfde passie: onze klanten helpen om hun bedrijf op te bouwen en financieel onafhankelijk te worden. Voelen we dat een mogelijk nieuw teamlid die passie niet heeft, wat onlangs het geval was? Dan passen we daar liever voor.
Die les wil ik ook aan mijn coachees meegeven: je moet doen wat je écht graag doet. Als je elke ochtend opstaat met het gevoel dat je dit liever niet doet, dan klopt er iets niet en moet je veranderen. Wat niet wil zeggen dat het altijd leuk zal zijn. En je moet ook slim durven opgeven en jezelf de vraag stellen: ben ik nog vanuit abundance aan het vasthouden aan iets dat niet werkt? Of is het eerder vanuit faalangst? In veel gevallen is het dat laatste.
Hoe heb je geleerd te groeien in die rol van werkgever?
Met vallen en opstaan. Toen ik Laura in dienst nam, werd ik zo hard geconfronteerd met wat ik nog niet kon, dat ik de hele samenwerking bijna had afgeblazen. Tot ik besefte wat ik nu ook aan mijn coachees leer: je zit in je comfortzone en wil naar je groeizone gaan die daarbuiten ligt. Het voelt alsof er een rekker rond je middel zit die je terug naar het centrum van die comfortzone wil trekken. En hoe meer weerstand je biedt en richting je groeizone beweegt, hoe meer gemene kinderen je plots langs de zijlijn ziet staan met dodgeballs met daarop ‘imposter syndrome’ of de meningen van anderen gedrukt. En die ballen komen hard aan. Ze duwen je zelfs terug naar je comfortzone als je niet blijft doorzetten. Moraal van het verhaal: blijf doorgaan, blijf uit die comfortzone komen, dan kom je er wel.
Voor de lezer: wat je ook enorm helpt om je doel voor ogen te houden is om je visie zo sterk mogelijk te maken door er allerlei stimuli bij te betrekken. Hoe ziet het eruit? Hoe ruikt het? Hoe proeft het? Hoe sterker je visie van de bestemming, hoe makkelijker je de obstakels onderweg overwint. Vergelijk het met op reis gaan: alles wat er aan de bestemming voorafgaat, zoals het inpakken van je koffers, naar de luchthaven reizen, een turbulente vlucht, dat is eigenlijk niet zo fijn. Al is het dat allemaal waard zodra je op je vakantiebestemming aankomt.
Volg je intuïtie en vier elke win
Hoe ziet dat Fuck Yes-leven er voor jou nog uit?
Zoals ik daarnet al zei heeft het veel met passie te maken. En met je intuïtie volgen. Coachees vragen mij wel eens: “Wanneer heb ik het goed gedaan bij jou?”. Ik antwoord altijd dat dat niet is wanneer ze alle modules hebben bekeken. Het traject is een succes als je zélf jouw pad gevonden hebt. Als je weet wat onafhankelijkheid en freedom voor jou betekenen. Ja, zelfs als dat betekent dat je het niet met mij eens bent en je liever tegen de stroom inzwemt omdat je intuïtie dat zegt. Je moet je eigen ding doen, ook al druist dat in tegen wat ‘normaal’ is.
Ook dat leer ik met vallen en opstaan. Vanuit people pleasing en stereotypen ben ik al te vaak meegegaan in wat ik denk dat ik moet doen of wat anderen zeggen dat ik moet doen. Dat brak me achteraf zuur op. Nu ben ik mezelf aan het leren weer in die “hardere” rol te stappen, om weer naar die balans te zoeken tussen wanneer luister ik naar jou en wanneer luister ik naar mezelf. Dat is niet makkelijk, want enerzijds wil je initiatief aanmoedigen en anderzijds draag je ook de verantwoordelijkheid om ervoor te zorgen dat ieders loon er ligt aan het einde van de maand.
Je wil ook blijven bijleren om te groeien en bent constructief ontevreden, net zoals ik. Ik vind het moeilijk om successen te vieren en kijk meteen naar wat er beter kan.
Ik omschrijf het toch liever als constructief tevreden in plaats van ontevreden. Mijn team en ik willen inderdaad blijven bijleren en groeien, maar wel zonder onze eigenwaarde vast te knopen aan onze prestaties. Daarom vieren we elke win, hoe klein ook. Anders blijf je maar doorgaan en sta je nooit stil bij waar nu staat en hoe ver je al gekomen bent. Vraag jezelf regelmatig af: waar ben je trots op? Wat vind je knap van jezelf?
Wees jezelf en laat de mening van anderen links liggen
Hoe ga jij om met de druk van alle verwachtingen?
Ik vind dat enorm moeilijk. Ik grijp niet graag terug naar stereotypen, maar ik moet toegeven dat de interne en externe verwachtingen voor mij als vrouw en ondernemer hoog liggen. Ik zeg soms wel eens dat ze me moeten behandelen als een man. Want als je als leidinggevende vrouw dezelfde dingen doet of zegt op exact dezelfde manier als een man in die positie, dan krijg je al snel de stempel ‘bazig’, terwijl dat bij een man wordt aanvaard. Anderzijds hebben sommige vrienden ook torenhoge verwachtingen: ze verwachten dat ik én doe wat ik doe in 2 bedrijven én daarnaast een perfect huishouden run.
Krijg jij als jonge zakenvrouw veel te maken met stereotypen over het verschil tussen mannen en vrouwen?
Ik zou willen zeggen van niet, maar jammer genoeg wel. Zo was ik twee weken geleden op een e-commerce-event met twee andere vrouwen, waarvan eentje een boetiek heeft. We waren kleurrijk en vrouwelijk gekleed toen er plots een man op ons afstapte en vroeg: “En wat doen jullie? Jullie hebben een boetiekske zeker?”. Dat was ongelofelijk denigrerend.
Ik praat niet graag over zo’n toestanden. Ik leid liever vanuit een voorbeeld en niet door constant te benoemen wat er fout loopt. Maar soms moet je dat wel eens doen. Als vrouw doe je precies de hele tijd veel meer fout: je bent te hard, je bent te bazig, je bent te bitchy en anderzijds word je niet snel serieus genomen.
Is dat jouw verantwoordelijkheid om dat op te lossen?
Ik denk dat het die van ons allemaal is. Van mij, van u, van mijn broers. We moeten met z’n allen anderen daarop attent maken. En, wat mensen vaak niet van me verwachten, is dat ik er toch mee struggle om die assertiviteit op te bouwen.
Ik vind dat je jezelf nooit moet verontschuldigen voor je succes en de doelen die je bereikt, hoe oud, jong, groot, klein, dik of dun je ook bent. Je voedt er ook je faalangst mee: je geeft jezelf een reden om het niet te doen.
Klopt, en ook ik doe dat hoor. Want je weet dat er kritiek volgt. Misschien ben je dit artikel aan het lezen en ben je eigenlijk op het punt dat je iets wil opstarten, maar zijn je schoonouders ertegen. Of heb je iets bereikt, maar is je beste vriendin jaloers. Ook ik laat me daar soms door tegenhouden. We hebben dit jaar bijvoorbeeld 2 miljoen euro omzet gedraaid en we willen groeien naar 10 miljoen. Ik heb in een enorme mentale struggle gezeten omdat ik me soms schuldig voelde voor het feit dat ik meer geld verdien dan anderen. Tot ik besefte: wat je ook doet, je zal altijd kritiek krijgen dus dan kan je maar beter iets doen waarop je commentaar wíl krijgen.
Zo ben ik een vzw aan het coachen die een prachtige missie heeft en toch met de grond gelijk werd gemaakt in de media. Als zij al zoveel haat krijgen, mensen die echt iets goeds willen doen, dan kan jij maar beter achter je doelen aangaan en the biggest you possible wezen.
Dat geldt niet alleen op business vlak, maar ook op persoonlijk vlak. Zo ging ik op date en iemand die ik daarvoor op café tegenkwam zei me dat ik mezelf kleiner moest maken om niet te intimiderend over te komen. En ik dacht: no way, ik ga mezelf niet anders voordoen dan wie ik ben. En gelukkig maar, want mijn date voelde zich allesbehalve onzeker of jaloers door wat ik heb bereikt. Het leven is te kort om jezelf anders voor te doen dan wie je bent.
En dat is wat ik mijn coachees wil leren: onafhankelijk zijn op elk vlak. Je eigen ding doen. Zonder af te hangen van wat andere mensen je gunnen of van je vinden. Omdat je het jezelf gunt en jezelf respecteert. Want als je alleen op je sterfbed ligt, dan zal je spijt hebben van alles wat je niet hebt gedaan. En ik kan je vertellen: mijn grootste sprongen vooruit deed ik toen ik naar rechts ging terwijl iedereen naar links ging, al moet ik mezelf daar soms ook even opnieuw aan herinneren. Dat is: Fuck Yes!
We wensen jou heel veel succes!
Business Dad en FastForwardAmy
PS Wil je stress, één van je grootste inner demons, onder controle houden? Zodat je al een minder grote dodgeball tegenkomt op jouw weg richting succes? Download dan nu de 10 stresstips helemaal gratis.
